1 Δεκεμβρίου παγκόσμια μέρα κατά του AIDS

Η  1 Δεκεμβρίου  καθιερώθηκε το 1988 με πρωτοβουλία του παγκοσμίου οργανισμού υγείας  και αργότερα της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ ως παγκόσμια ημέρα κατά του AIDS. Από την στιγμή που ο ιός έκανε την εμφάνιση του έχουν σημειωθεί 25.000.000 θάνατοι ενώ αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι καθημερινά από τον ιό σκοτώνονται πάνω από 1500 παιδιά. Το Aids , αποτελεί, ίσως, την σημαντικότερη σύγχρονη μεταδιδόμενη ασθένεια, όχι μόνο λόγω του ρυθμού εξάπλωσης και της μεγέθυνσης  του αριθμού θυμάτων, αλλά επιπρόσθετα λόγω του κοινωνικού στίγματος που συνοδεύει τους ασθενείς στην πορεία της άνισης μάχης τους, με τον ιό Hiv.
Οι ασθενείς και οι φορείς του ιού αντιμετωπίζονται ως σύγχρονοι «λεπροί». Η παγκόσμια ανθρώπινη ιστορία έχει διδάξει, όπου η γνώση, η ενημέρωση κι η σοβαρή προσέγγιση αντιμετώπισης των προβλημάτων «ασθενούν», το τέρας του κοινωνικού ρατσισμού βρίσκει πρόσφορο έδαφος επικράτησης.
Μπορεί να μην περνά από κανενός  το  μυαλό  ....μπορεί όμως  να περνά από το αίμα του καθενός μας.
Γι'αυτό  τον λόγο είναι στο χέρι μας να κάνουμε πράξη το σύνθημα ενημέρωση- προφύλαξη-εξέταση.

Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού.(Απο Ομάδα Νηπιαγωγών )

Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, που αποτελεί το πλέον αποδεκτό κείμενο για τα ανθρώπινα δικαιώματα παγκοσμίως, υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 20 Νοεμβρίου του 1989. Την έχουν επικυρώσει 191 κράτη, εκτός των ΗΠΑ και της Σομαλίας, και τα 54 άρθρα της καλύπτουν όλα τα δικαιώματα των παιδιών που χωρίζονται σε 4 τομείς: Δικαιώματα Επιβίωσης, Ανάπτυξης, Προστασίας και Δικαιώματα Συμμετοχής. Η επέτειος αυτή έχει καθιερωθεί και γιορτάζεται κάθε χρόνο ως Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού.

 

Στη σημερινή κρίση –οικονομική, πολιτική, κοινωνική, ηθική-που βιώνουμε όλοι , αυτοί που πλήττονται και αδικούνται περισσότερο είναι οι ευαίσθητες και αδύναμες ομάδες και μέσα αυτές είναι τα παιδιά και η νέα γενιά.
Σ’ αυτή λοιπόν τη συγκυρία, η 20η Νοεμβρίου αποτελεί ημέρα θύμησης ,καταδίκης, περισυλλογής, επαναπροσδιορισμού, συγκρότησης, σχεδιασμού….
Είναι μια ημέρα για να θυμόμαστε την προσωπική και κοινωνική μας ευθύνη για τα παιδιά που πεινούν, που πεθαίνουν από ασθένειες ή από έλλειψη εμβολιασμών, που κακοποιούνται, που στερούνται στοιχειώδους εκπαίδευσης και φροντίδας.
Μια ημέρα θλίψης για την εξαθλίωση, τη διάλυση, την κατάρρευση αξιών και σχέσεων σε μια κοινωνία που θέριεψαν τα τέρατα της φτώχειας και της απόγνωσης.
Μια ημέρα για να θυμόμαστε το δικαίωμα όλων των παιδιών για μια ζωή με αξιοπρέπεια, σεβασμό ,αγάπη ,ελπίδα και χαμόγελο.
Μια ημέρα να καταδικάσουμε τη βία και τον ρατσισμό.
Μια ημέρα να συλλογιστούμε τους αγώνες που πρέπει να γίνουν για να υπάρξει μέλλον για τα παιδιά
Μια ημέρα να σκεφτούμε για δράσεις συλλογικές, με γνώμονα την κοινωνική αλληλεγγύη.

Το μέλλον είναι τα παιδιά….. ας αναλογιστούμε και εμείς τη δική μας ευθύνη!!!!!

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κριτική, μαθαίνει να κατακρίνει.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην έχθρα, μαθαίνει να καυγαδίζει.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ειρωνεία, μαθαίνει να είναι ντροπαλό.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ντροπή, μαθαίνει να αισθάνεται ένοχο.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κατανόηση, μαθαίνει να είναι υπομονετικό.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στον έπαινο, μαθαίνει να εκτιμά.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην δικαιοσύνη, μαθαίνει να είναι δίκαιο.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ασφάλεια, μαθαίνει να πιστεύει.
Αν ένα παιδί ζει μέσα σε επιδοκιμασία, μαθαίνει να έχει αυτοεκτίμηση.
Αν ένα παιδί ζει μέσα σε παραδοχή και φιλία, μαθαίνει να βρίσκει την αγάπη μέσα στον κόσμο.

Ανακοίνωση νεολαίας ΠΑΣΟΚ Εύβοιας, για το Πολυτεχνείο

Φέτος συμπληρώνονται 39 χρόνια από την ιστορική εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ο ελληνικός λαός, με μπροστάρη τη νεολαία, έσπασε τον γύψο, που οι δικτάτορες έβαλαν στην Ελλάδα, τον Απρίλη του 67’.
 

Το κυρίαρχο σύνθημα ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ αλλά και η απαίτηση για ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ και ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ συμπύκνωσαν τις διεκδικήσεις και τα οράματα του ελληνικού λαού. Η εξέγερση σηματοδότησε την «αρχή του τέλους» της χούντας των συνταγματαρχών και αναμφισβήτητα υπήρξε η πιο φωτεινή πράξη αντίστασης σε μια σκοτεινή επταετία για τον τόπο.

Η 17η Νοέμβρη του 1973 δεν αποτελεί απλώς ένα χρονικό ορόσημο, αλλά πολύ περισσότερο ένα διαχρονικό σύμβολο διεκδικήσεων του νεολαιίστικου και του λαϊκού κινήματος στην Ελλάδα και στον κόσμο ολόκληρο.

Σήμερα, τα μηνύματα εκείνων των εξεγέρσεων είναι πιο επίκαιρα από ποτέ.

Στον αντίποδα λοιπόν των νεοφιλελεύθερων μονόδρομων και επιλογών, προβάλλει η ανάγκη δημιουργίας ενός ευρύτερου κοινωνικού κινήματος ιδίως της νέας γενιάς και αφύπνισης των νεανικών συνειδήσεων, η ανάγκη να αγωνιστούμε για πραγματικά δημόσια και δωρεάν παιδεία, για την υπεράσπιση των δημοσίων αγαθών, για αυτοδιάθεση των λαών, εκδημοκρατισμό και ειρηνική συνύπαρξη.

Η ανάγκη να αγωνιστούμε για την προάσπιση των ατομικών και κοινωνικών ελευθεριών για έναν κόσμο με ισότητα ευκαιριών και κοινωνική αλληλεγγύης.
 

Το σύνθημα όπως και τότε είναι :
 ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ – ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ- ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΕΙΡΗΝΗ -ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΥΣ.
 Θέλουμε να καταδικάσουμε με όλη την δύναμη της ψυχής μας την εγκληματική επίθεση των κουκουλοφόρων εναντίον φοιτητικών παρατάξεων μεταξύ των οποίων και της φοιτητικής παράταξης της ΠΑΣΠ. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, ότι η εγκληματική δράση των κουκουλοφόρων αμαυρώνει την επέτειο και τα μηνύματα του Πολυτεχνείου. Αναδεικνύει μια νέα μορφή ολοκληρωτισμού, που απειλεί την ελληνική κοινωνία, τον ολοκληρωτισμό της βίας και των τραμπουκισμών, και μάλιστα της βίας των πολιτικών άκρων. Επισημαίνουμε, ότι όσοι, από δω και πέρα, αναζητήσουν ή δώσουν άλλοθι στους εκφραστές αυτών των πολιτικών συμπεριφορών, είναι συνεργοί σε εγκληματικές πράξεις κατά ανθρώπινων ζωών. Η Νεολαία ΠΑΣΟΚ θα μείνει όρθια και αταλάντευτη στον αγώνα για ελεύθερη έκφραση των ιδεών και απόψεων κάθε πολίτη .Είμαστε βέβαιοι ότι οι εραστές της πολιτικής ανωμαλίας, από όπου κι αν προέρχονται, θα μπουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

 

Για την ΝΕΟΛΑΙΑ ΠΑΣΟΚ ΕΥΒΟΙΑΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ (2 Νοεμβρίου 1911 - 18 Μαρτίου 1996) πηγη http://el.wikipedia.org

Ο Οδυσσέας Ελύτης
Ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, μέλος της λογοτεχνικής γενιάς του '30. Διακρίθηκε το 1960 με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης και το 1979 με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, γνωστός για τα ποιητικά του έργα Άξιον Εστί, Ήλιος ο πρώτος, Προσανατολισμοί κ.α. Διαμόρφωσε ένα προσωπικό ποιητικό ιδίωμα και θεωρείται ένας από τους ανανεωτές της ελληνικής ποίησης. Πολλά ποιήματά του μελοποιήθηκαν, ενώ συλλογές του έχουν μεταφραστεί μέχρι σήμερα σε πολλές ξένες γλώσσες. Το έργο του περιλάμβανε ακόμα μεταφράσεις ποιητικών και θεατρικών έργων. Υπήρξε μέλος της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών εργων Τέχνης και της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Κριτικής, Αντιπρόσωπος στις Rencontres Internationales της Γενεύης και Incontro Romano della Cultura της Ρώμης
.Ο Οδυσσέας Ελύτης γεννήθηκε στις 2 Νοεμβρίου του 1911 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ήταν το τελευταίο από τα έξι παιδιά του Παναγιώτη Αλεπουδέλλη και της Μαρίας Βρανά. Ο πατέρας του καταγόταν από τον συνοικισμό Καλαμιάρης της Παναγιούδας Λέσβου και είχε εγκατασταθεί στην πόλη του Ηρακλείου από το 1895, όταν σε συνεργασία με τον αδελφό του ίδρυσε ένα εργοστάσιο σαπωνοποιίας και πυρηνελαιουργίας. Το παλαιότερο όνομα της οικογένειας Αλεπουδέλλη ήταν Λεμονός, το οποίο αργότερα μετασχηματίστηκε σε Αλεπός. Η μητέρα του καταγόταν από τον Παππάδο της Λέσβου^[1]

Αλβανικό μέτωπο

Με την έναρξη του πολέμου ο Ελύτης κατατάχθηκε ως ανθυπολοχαγός στη Διοίκηση του Στρατηγείου Α΄ Σώματος Στρατού. Στις 13 Δεκεμβρίου 1940 μετατέθηκε στη ζώνη πυρός και στις 26 Φεβρουαρίου του επόμενου χρόνου μεταφέρθηκε με σοβαρό κρούσμα κοιλιακού τύφου στο Νοσοκομείο Ιωαννίνων. Στη διάρκεια της κατοχής υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη του «Κύκλου Παλαμά», που ιδρύθηκε στις 30 Μαΐου του 1943. Εκεί, την Άνοιξη του 1942 ανακοινώνει το δοκίμιό του «Η αληθινή φυσιογνωμία και η λυρική τόλμη του Α. Κάλβου».
Τον Νοέμβριο του 1943 εκδόθηκε η συλλογή «Ο Ήλιος ο Πρώτος μαζί με τις Παραλλαγές πάνω σε μια αχτίδα», σε 6.000 αριθμημένα αντίτυπα, ένας ύμνος του Ελύτη στη χαρά της ζωής και στην ομορφιά της φύσης. Στα Νέα Γράμματα που άρχισαν να επανεκδίδονται το 1944, δημοσίευσε το δοκίμιό του «Τα κορίτσια», ενώ από το 1945 ξεκίνησε η συνεργασία του με το περιοδικό Τετράδιο μεταφράζοντας ποιήματα του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα και παρουσιάζοντας σε πρώτη δημοσίευση το ποιητικό του έργο Άσμα Ηρωικό και Πένθιμο για τον χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας. Ο πόλεμος του ’40 του έδωσε την έμπνευση και για άλλα έργα, την Καλωσύνη στις Λυκοποριές, την Αλβανιάδα και την ανολοκλήρωτη Βαρβαρία. Την περίοδο 1945-1946 διορίστηκε για ένα μικρό διάστημα Διευθυντής Προγράμματος στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας, έπειτα από σχετική σύσταση του Σεφέρη, που ήταν διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Αντιβασιλέα Αρχιεπισκόπου Αθηνών Δαμασκηνού. Συνεργάστηκε επίσης με την «Αγγλοελληνική Επιθεώρηση», όπου δημοσίευσε ορισμένα δοκίμια, την «Ελευθερία» και την «Καθημερινή», όπου διατήρησε ως το 1948 μια στήλη τεχνοκριτικής.

 

Βραβείο Νόμπελ

Το 1978 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ενώ το 1979 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Η αναγγελία της απονομής του βραβείου από τη Σουηδική Ακαδημία έγινε στις 18 Οκτωβρίου "για την ποίησή του, η οποία, με φόντο την ελληνική παράδοση, ζωντανεύει με αισθηματοποιημένη δύναμη και πνευματική καθαρότητα βλέμματος τον αγώνα του σύγχρονου ανθρώπου για ελευθερία και δημιουργικότητα"^[8][9], σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης. Ο Ελύτης παρέστη στην καθιερωμένη τελετή απονομής του βραβείου στις 10 Δεκεμβρίου του 1979, παραλαμβάνοντάς το από τον Βασιλέα Κάρολο Γουστάβο και γνωρίζοντας παγκόσμια δημοσιότητα. Τον επόμενο χρόνο κατέθεσε το χρυσό μετάλλιο και τα διπλώματα του βραβείου στο Μουσείο Μπενάκη. Την απονομή του Νόμπελ ακολούθησαν τιμητικές διακρίσεις εντός και εκτός Ελλάδας, μεταξύ αυτών και η απονομή φόρου τιμής σε ειδική συνεδρίαση της Βουλής των Ελλήνων, η αναγόρευσή του σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου της Σορβόνης, η ίδρυση έδρας νεοελληνικών σπουδών με τίτλο "Έδρα Ελύτη" στο πανεπιστήμιο Rutgers του Νιου Τζέρσεϊ, καθώς και η απονομή του αργυρού μεταλλίου Benson από τη Βασιλική Φιλολογική Εταιρεία του Λονδίνου.
Πέθανε στις 18 Μαρτίου του 1996 από ανακοπή καρδιάς στην Αθήνα.

 ΕΡΓΟ

Ο Οδυσσέας Ελύτης αποτέλεσε έναν από τους τελευταίους εκπροσώπους της λογοτεχνικής γενιάς του '30, ένα από τα χαρακτηριστικά της οποίας υπήρξε το ιδεολογικό δίλημμα ανάμεσα στην ελληνική παράδοση και τον ευρωπαϊκό μοντερνισμό. Ο ίδιος ο Ελύτης χαρακτήριζε τη δική του θέση στη γενιά αυτή ως παράξενη σημειώνοντας χαρακτηριστικά: "από το ένα μέρος ήμουνα ο στερνός μιας γενιάς, που έσκυβε στις πηγές μιας ελληνικότητας, κι απ' την άλλη ήμουν ο πρώτος μιας άλλης που δέχονταν τις επαναστατικές θεωρίες ενός μοντέρνου κινήματος"^[10]. Το έργο του έχει επανειλημμένα συνδεθεί με το κίνημα του υπερρεαλισμού, αν και ο Ελύτης διαφοροποιήθηκε νωρίς από τον "ορθόδοξο" υπερρεαλισμό που ακολούθησαν σύγχρονοί του ποιητές, όπως ο Ανδρέας Εμπειρίκος, ο Νίκος Εγγονόπουλος ή ο Νικόλαος Κάλας. Επηρεάστηκε από τον υπερρεαλισμό και δανείστηκε στοιχεία του, τα οποία ωστόσο αναμόρφωσε σύμφωνα με το προσωπικό του ποιητικό όραμα, άρρηκτα συνδεδεμένο με το λυρικό στοιχείο και την ελληνική λαϊκή παράδοση. Οι επιρροές από τον υπερρεαλισμό διακρίνονται ευκολότερα στις δύο πρώτες ποιητικές συλλογές του Προσανατολισμοί (1940) και Ήλιος ο πρώτος (1943).
Μία από τις κορυφαίες δημιουργίες του υπήρξε το ποίημα Το Άξιον Εστί (1959), έργο με το οποίο ο Ελύτης διεκδίκησε θέση στην εθνική λογοτεχνία, προσφέροντας ταυτόχρονα μία «συλλογική μυθολογία» και ένα «εθνικό έργο»^[11]. Η λογοτεχνική κριτική υπογράμμισε την αισθητική αξία του, καθώς και την τεχνική του αρτιότητα. Η γλώσσα του επαινέθηκε για την κλασσική ακρίβεια της φράσης^[12] ενώ η αυστηρή δόμησή του χαρακτηρίστηκε ως άθλος που «δεν αφήνει να διαφανεί πουθενά ο παραμικρός βιασμός της αυθόρμητης έκφρασης»^[13]. Τον «εθνικό» χαρακτήρα του Άξιον Εστί υπογράμμισαν μεταξύ άλλων ο Δ.Ν. Μαρωνίτης και ο Γ.Π. Σαββίδης, ο οποίος σε μία από τις πρώτες κριτικές του ποιήματος διαπίστωσε πως ο Ελύτης δικαιούνταν το επίθετο «εθνικός», συγκρίνοντας το έργο του με αυτό του Σολωμού, του Παλαμά και του Σικελιανού^[11].
Η μεταγενέστερη πορεία του Ελύτη υπήρξε πιο ενδοστρεφής, επιστρέφοντας στον αισθησιασμό της πρώιμης περιόδου του και σε αυτό που ο ίδιος ο Ελύτης αποκαλούσε ως έκφραση μιας «μεταφυσικής του φωτός»: «Έτσι το φως, που είναι η αρχή και το τέλος κάθε αποκαλυπτικού φαινομένου, δηλώνεται με την επίτευξη μιας ολοένα πιο μεγάλης ορατότητας, μιας τελικής διαφάνειας μέσα στο ποίημα που επιτρέπει να βλέπεις ταυτοχρόνως μέσα απ' την ύλη και μέσα από την ψυχή»^[10] Ιδιόμορφο, αλλά και ένα από τα σημαντικότερα έργα του Ελύτη, μπορεί να χαρακτηριστεί το σκηνικό ποίημα Μαρία Νεφέλη (1978), στο οποίο χρησιμοποιεί - για πρώτη φορά στην ποίησή του - την τεχνική του κολάζ.
Πέρα από το ποιητικό του έργο, ο Ελύτης άφησε σημαντικά δοκίμια, συγκεντρωμένα στους τόμους Ανοιχτά Χαρτιά (1974) και Εν Λευκώ (1992), καθώς και αξιόλογες μεταφράσεις ευρωπαίων ποιητών και θεατρικών συγγραφέων.

 

Ανακοίνωση Νεολαίας ΠΑΣΟΚ για την εκπομπή Πρωινή Ενημέρωση της ΝΕΤ

Η απόφαση της Γενικής Διεύθυνσης Ενημέρωσης της ΕΡΤ, να προχωρήσει στο «κόψιμο», μέχρι νεωτέρας, της εκπομπής «Πρωινή Ενημέρωση» των δημοσιογράφων Κώστα Αρβανίτη και Μαριλένας Κατσίμη, αποτελεί αδικαιολόγητη και προκλητική ενέργεια.


Η κίνηση αυτή στρέφεται κατά της ανεξάρτητης και αντικειμενικής δημοσιογραφίας και μας θυμίζει αλήστου μνήμης εποχές λογοκρισίας.

Καλούμε την αρμόδια Πολιτική Ηγεσία να αναλάβει τις ευθύνες της και τη Διεύθυνση της ΕΡΤ να προχωρήσει άμεσα στην ανάκληση της απόφασης αυτής.

Ανακοινωση Νεολαίας ΠΑΣΟΚ για τον θάνατο του Δημήτρη Μπέη

Η Νεολαία ΠΑΣΟΚ εκφράζει τη θλίψη της για την απώλεια του ιστορικού στελέχους και πρώην βουλευτή του Κινήματος μας, Δημήτρη Μπέη.

Ο Δημήτρης Μπέης υπήρξε συνεπής αγωνιστής της Δημοκρατικής Παράταξης. Η προσφορά του υπήρξε μεγάλη στους κοινωνικούς  και λαϊκούς αγώνες, από την Εθνική Αντίσταση, τον «Ανένδοτο» και τη Δικτατορία, μέχρι την Τοπική Αυτοδιοίκηση, που υπηρέτησε με πάθος και την κεντρική πολιτική σκηνή.

Εκφράζουμε τα συλλυπητήρια μας στην οικογένεια του και στους οικείους του

ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ -ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ (πηγη ιδρυμα Μελινα Μερκουρη)

Τη χαρακτήρισαν "τελευταία Ελληνίδα θεά" και "γυναίκα - φλόγα". Όλη της η ζωή ήταν γεμάτη όνειρα, ελπίδες, αγωνίες και αγώνες. Η Μελίνα Μερκούρη ήταν μια από τις σημαντικότερες Ελληνίδες του 20ού αιώνα. Υπήρξε πολύμορφη προσωπικότητα. Κορυφαία αγωνίστρια της Δημοκρατίας στον αγώνα κατά της χούντας (1967-1974). Σπουδαία ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου με διεθνή καριέρα και με ερμηνείες που έχουν καταγραφεί στις σελίδες της Έβδομης Τέχνης. Πολιτικός που σημάδεψε με την παρουσία της τον πολιτισμό της Ελλάδας, τον έφερε στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων. Πίστευε ακράδαντα ότι ο πολιτισμός είναι η βαριά βιομηχανία μας. Ότι είναι ένα σοβαρό εξαγώγιμο προϊόν και ότι έχει μεγάλη σημασία και αξία η ανάδειξή του.

Τη βάφτισαν Αμαλία - Μαρία, δεν τη φώναξαν όμως έτσι ποτέ. Το όνομα που θα χρησιμοποιούσαν σε όλη της τη ζωή, και με το οποίο έγινε πασίγνωστη, ήταν το "Μελίνα". Πολλές φορές δεν χρειαζόταν καν το επίθετο "Μερκούρη" για να συστηθεί. Ήταν η Μελίνα όλων των Ελλήνων, αλλά και η Μελίνα των ξένων.

Η Μελίνα Μερκούρη γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 18 Οκτωβρίου του 1920. Καταγόταν από οικογένεια πολιτικών και ήταν η αγαπημένη εγγονή του Σπύρου Μερκούρη, ενός από τους πιο επιτυχημένους και δημοφιλείς Δημάρχους της Αθήνας για περισσότερα από 20 χρόνια. Στο σπίτι του μεγάλωσε, δίπλα του έκανε τις πρώτες δημόσιες εμφανίσεις της σε νηπιακή ηλικία. Συναρπαζόταν από τότε από τις εκδηλώσεις λατρείας του κόσμου, έστω και αν απευθύνονταν στον "Μεγάλο Σπύρο" όπως όλοι φώναζαν τον παππού της. Δίπλα του έμαθε τους κανόνες της δημοκρατικότητας αλλά και την τέχνη του να συνομιλείς ισότιμα με όλους.

Πατέρας της ήταν ο Σταμάτης Μερκούρης, βουλευτής για περισσότερα από 30 χρόνια, που είχε χρηματίσει και υπουργός Δημόσιας Τάξης και Δημοσίων Έργων. Μητέρα της, η Ειρήνη Λάππα, που ανήκε σε μια από τις καλύτερες αθηναϊκές οικογένειες. Το ζευγάρι απέκτησε και έναν γιο, μικρότερο από την Μελίνα, τον Σπύρο. Αργότερα χώρισαν, δημιούργησαν νέες οικογένειες, και η Μελίνα έζησε στο σπίτι του παππού της.

Την πρώτη θεατρική της πρόβα η Μελίνα Μερκούρη την έκανε μπροστά στον καθρέφτη, προσπαθώντας να καταφέρει να κυλήσουν κάποια δάκρυα σε κατάλληλη στιγμή, προκειμένου να πειστούν οι δικοί της να της αγοράσουν κάτι που επιθυμούσε. Ήταν μόλις πέντε ετών. Σε ηλικία δέκα ετών, "ντεμπουτάρισε" στις Σπέτσες, στο τραπέζι ενός καφενείου, όπου τη χειροκρότησαν θερμά. Η μητέρα της όμως, που φτάνει τρέχοντας μόλις πληροφορείται ότι η κόρη της δίνει αυτοσχέδια παράσταση, τη "φιλοδωρεί" με ένα μεγαλοπρεπές χαστούκι.

Παιδί ανήσυχο, και με το μυαλό προσηλωμένο σε οτιδήποτε άλλο εκτός από τα μαθήματα, ήταν από τις χειρότερες μαθήτριες. Όταν ο παππούς Σπύρος πεθαίνει, η μικρή Μελίνα αισθάνεται για πρώτη φορά στη ζωή της προδομένη. Την είχε κάνει να πιστέψει πως ήταν αθάνατος…

Είναι ακόμη έφηβη, όταν ερωτεύεται τον Πάνο Χαροκόπο, που της υπόσχεται (και τηρεί την υπόσχεσή του) ότι θα της παράσχει πλήρη ελευθερία να ασχοληθεί με το πάθος της, το θέατρο. Παντρεύονται κρυφά και στέλνουν στις οικογένειές τους τηλεγράφημα : "Γάμος ετελέσθη". Μετά από χρόνια θα χωρίσουν.

Όταν έδωσε εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού θεάτρου, απήγγειλε ένα ποίημα του Κώστα Καρυωτάκη. Ανάμεσα στους εξεταστές της, και ο Αιμίλιος Βεάκης. "Δεν πέρασα" σκέφτηκε. Έγινε δεκτή πανηγυρικά και την ανέλαβε ο Δημήτρης Ροντήρης. Διέγνωσε μέσα της την τραγωδό και την έβαλε να δουλεύει σκληρά. Αποφοιτά το 1944.

Εντάσσεται στο δυναμικό του Εθνικού θεάτρου, όπου ερμηνεύει μικρούς ρόλους στην κεντρική σκηνή και στη σκηνή του Πειραιά. Το 1945 ερμηνεύει τον πρώτο της πρωταγωνιστικό ρόλο, το ρόλο της Λαβίνια στο έργο του Ευγένιου Ο' Νηλ "Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα" (θίασος Κατερίνας, θέατρο "Κεντρικόν"). Η πρώτη της όμως μεγάλη επιτυχία έρχεται με το "Λεωφορείον ο πόθος" του Τενεσί Ουίλιαμς, παράσταση του "θεάτρου τέχνης", όπου ερμηνεύει το ρόλο της Μπλάνς Ντυμπουά. Συνεχίζει τη συνεργασία της με τον Κάρολο Κουν και το "Θέατρο Τέχνης" και εμφανίζεται σε έργα των Άλντους Χάξλεϊ, Άρθουρ Μίλλερ, Φίλιπ Τζόρνταν και Αντρέ Ρουσέν.

Ακολουθεί μια περίοδος που ζει στο Παρίσι, όπου γνωρίζει τον Μαρσέλ Ασάρ. Η Μελίνα εμφανίζεται στη θεατρική σκηνή της Πόλης του Φωτός σε μπουλβάρ των Ζακ Ντεβάλ και Μαρσέλ Ασάρ. Παίζει στο "Le Moulin de la Galette", στο "Les Compagnons de la Marjolaine", στο "Il etait une gare". Εκεί θα γνωρίσει τον Ζαν Κοκτώ, τον Ζαν Πωλ Σαρτρ, την Κολέτ, τη Φρανσουάζ Σαγκάν. Εκεί ανοίγουν οι ορίζοντές της.

Το 1953 παίρνει το έπαθλο "Μαρίκα Κοτοπούλη". Δύο χρόνια μετά επιστρέφει στην Ελλάδα και πρωταγωνιστεί στο θέατρο Κοτοπούλη - Ρεξ σε έργα από όλο το φάσμα του δραματολογίου, όπως ο "Μάκβεθ" του Σαίξπηρ και ο "Κορυδαλλός" του Ανούιγ. Σε αυτή τη δεκαετία ανακαλύπτει το κοινωνικό πρόσωπο που κρύβει μέσα της και αναμιγνύεται με τον θεατρικό συνδικαλισμό.

Με την επιστροφή της στην πατρίδα, της γίνεται η πρώτη πρόταση να πρωταγωνιστήσει σε κινηματογραφική ταινία. Πρόκειται για τη "Στέλλα" του Μιχάλη Κακογιάννη από το θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη "Η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια". Η ταινία επαινέθηκε ιδιαίτερα στο κινηματογραφικό φεστιβάλ των Κανών το 1956. Παρότι το αξίζει, δεν θα πάρει το βραβείο του Φεστιβάλ των Κανών το 1956. Η εμφάνισή της σ'αυτό, όμως, θα είναι μοιραία, αφού εκεί θα γνωρίσει τον αμερικανό σκηνοθέτη Ζυλ Ντασσέν, κατοπινό σύντροφό της δια βίου.

Η Μελίνα θα πρωταγωνιστήσει στην ταινία του "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται" την ίδια χρονιά και από τότε θα παίξει σε πολλές ακόμα ταινίες του, όπως στο "Ποτέ την Κυριακή", στη "Φαίδρα", στο "Τοπκαπί" κ.α. Για την ερμηνεία της στην ταινία "Ποτέ την Κυριακή" θα πάρει στις Κάνες το βραβείο γυναικείας ερμηνείας (εξ' ίσου με την Ζαν Μορό για το Moderato Cantabile) (1960). Η ταινία είναι υποψήφια για πέντε Όσκαρ (σκηνοθεσίας, σεναρίου - Ζύλ Ντασσέν, πρώτου γυναικείου ρόλου - Μελίνα Μερκούρη, κοστουμιών για ασπρόμαυρη ταινία - Ντένη Βαχλιώτη, τραγουδιού - Μάνος Χατζιδάκις, που παίρνει το βραβείο).

Η Μελίνα πρωταγωνιστεί σε ταινίες διακεκριμένων δημιουργών όπως ο Βιτόριο Ντε Σίκα (Η Δευτέρα παρουσία), ο Νόρμαν Τζούισον (Σικάγο-Σικάγο), ο Καρλ Φόρμαν (Οι Νικητές) κ.α. Συνολικά, έχει πρωταγωνιστήσει σε 19 ταινίες.

Το 1960, είναι η χρονιά της. Τότε σημειώνεται και η μεγαλύτερη επιτυχία αυτής της περιόδου στο θέατρο, όπου συνεχίζει αδιάλειπτα την πορεία της έως το 1967. Είναι το "γλυκό πουλί της νιότης" σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν και παραγωγή του "θεάτρου τέχνης" με συμπρωταγωνιστή τον Γιάννη Φέρτη.

Η διεθνής αναγνώριση είναι πλέον γεγονός. Η Μελίνα θα ανοίξει τα φτερά της το 1967 για το Μπρόντγουεϊ της Νέας Υόρκης, για να παίξει στο "Ίλια Ντάρλινγκ" με τον Ζυλ Ντασσέν, σύζυγό της από την προηγούμενη χρονιά, στο πλευρό της. Τα μεσάνυχτα της 21ης Απριλίου, ο Μάνος Χατζιδάκις τηλεφωνεί σε κείνη και στον Ζυλ για να τους πει ότι στην Ελλάδα έγινε στρατιωτικό πραξικόπημα. Η Μελίνα κάνει δηλώσεις στις τηλεοπτικές κάμερες των αμερικανικών μέσων μαζικής ενημέρωσης. "Σας παρακαλώ μην πάτε στη χώρα μου" λέει κλαίγοντας. Για τις δηλώσεις αυτές, η χούντα θα της αφαιρέσει την ελληνική ιθαγένεια στις 12 Ιουλίου του ίδιου χρόνου. Εκείνη θα απαντήσει με το ιστορικό πλέον : "Γεννήθηκα Ελληνίδα και θα πεθάνω Ελληνίδα. Ο Παττακός γεννήθηκε φασίστας και θα πεθάνει φασίστας". Από τον Νοέμβριο του 1967 και επί τρεις μήνες, το FBI την παρακολουθεί παντού. Υπάρχει προειδοποίηση ότι θα γίνει δολοφονική απόπειρα εναντίον της.

Το σύνθημα για την αντιδικτατορική δράση έχει δοθεί. Με τον Ζυλ Ντασσέν, με τον Μίκη Θεοδωράκη, με άλλους φίλους, η Μελίνα θα γίνει ο εφιάλτης της χούντας. Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς θα γνωρίσει και τον Ανδρέα Παπανδρέου. Κάνει πολιτική περιοδεία στις ευρωπαϊκές χώρες (Αυστρία, Ελβετία, Γαλλία, Αγγλία, Γερμανία, Ιταλία, Δανία, Σουηδία, Νορβηγία, Βέλγιο, Ολλανδία). Οργανωτής, ο Σπύρος Μερκούρης. Θα συμμετάσχει σε διαδηλώσεις, απεργίες πείνας, συναυλίες και πολιτικές εκδηλώσεις. Δημιουργούνται πολιτικές και καλλιτεχνικές επιτροπές, επιτροπές Ελλήνων που στηρίζουν όλα τα προγράμματα. Η Μελίνα δίνει συνεντεύξεις, κάνει ομιλίες, τραγουδά ενάντια στους συνταγματάρχες. Η χούντα αντιδρά, απαγορεύει στην Ελλάδα τα τραγούδια της και δεσμεύει την περιουσία της. Στις 7 Μαρτίου του 1969, στο θέατρο της Γένοβας γίνεται βομβιστική επίθεση εναντίον της με βόμβα πέντε κιλών η οποία και εκρήγνυται, χωρίς ευτυχώς θύματα. Στο πλαίσιο της ίδιας περιοδείας, γίνεται επίθεση εναντίον της από φασιστική οργάνωση στο Βέλγιο.

Ο θάνατος του πατέρα της (7 Ιουλίου 1968) τη βρίσκει στην ξενιτιά. Δεν έχει ιθαγένεια, ούτε διαβατήριο. Όταν πεθαίνει η μητέρα της (Ιούλιος 1972) της επιτρέπουν την είσοδο στη χώρα για λίγες ώρες.

Στις 26 Ιουλίου του 1974, δύο μόλις μέρες μετά την πτώση της χούντας, επιστρέφει στην Ελλάδα. Στο αεροδρόμιο γίνεται διαδήλωση, θα κατέβει από το αεροπλάνο κάνοντας το σήμα της νίκης και θα χαθεί στις αγκαλιές των αγαπημένων της.

Με την επιστροφή και την οριστική εγκατάστασή της στην Ελλάδα, συνεχίζει την πολιτική της δράση μέσα από το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, του οποίου είναι από τα ιδρυτικά μέλη. Το 1974 είναι υποψήφια του κόμματος στη Β΄περιφέρεια Πειραιά. Συγκεντρώνει 7.500 σταυρούς, αλλά χάνει την έδρα για 33 ψήφους. Στο ΠΑΣΟΚ θα διατελέσει μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, του Εκτελεστικού Γραφείου, αλλά και εισηγήτρια στον Κοινοβουλευτικό Τομέα Ελέγχου Πολιτισμού.

Παράλληλα με την πολιτική της παρουσία αρχίζει το γύρισμα μιας σειράς τηλεοπτικών εκπομπών με τον τίτλο "Διάλογοι" που περιλαμβάνουν κοινωνικά θέματα. Από τα 14 επεισόδια μεταδίδονται μόνο δύο για την Κύπρο και η εκπομπή απαγορεύεται από την ΕΡΤ. Το θέμα συζητείται στη Βουλή, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Γυρίζονται άλλες δύο ταινίες οι "Επαρχίες της Αθήνας" και "Νόελ Μπαίκερ-Το κτήμα του Αχμέτ-Αγά".

Συνεχίζει επίσης τη δουλειά της στο θέατρο και στον κινηματογράφο, με εξέχουσες ερμηνείες στην "΄Όπερα της πεντάρας" του Μπρεχτ, σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασσέν (1975) και στη "Μήδεια" του Ευριπίδη από το Κρατικό θέατρο Βορείου Ελλάδος σε σκηνοθεσία Μίνου Βολανάκη (1976). Η παράσταση παίζεται σε όλη τη Μακεδονία και στο Λυκαβηττό, αρνούνται όμως την παρουσίασή της στο επίσημο φεστιβάλ αρχαίου δράματος, στην Επίδαυρο. Η απαγόρευση της χαρίζει τον τίτλο της "Εξόριστης Μήδειας". Με την πρώτη της εμφάνιση ως τραγωδού, επιβάλλεται, η ανταπόκριση του κοινού είναι πολύ μεγάλη. Το 1978 γυρίζει μια ταινία βασισμένη στη "Μήδεια", την "Κραυγή γυναικών" σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασσέν.

Η εκλογή της, τον Νοέμβριο του 1977, ως βουλευτή (με μεγάλη πλειοψηφία σταυρών προτίμησης - αποτέλεσμα της αφοσίωσης που είχε δείξει στην Β΄Πειραιά) της στερεί την ενασχόλησή της με το θέατρο. Εκλέγεται στη Β΄Περιφέρεια Πειραιά, με τους συνδυασμούς του ΠΑΣΟΚ, και δίνει όλη της την ενέργεια στην πολιτική, πάντοτε στον τομέα του πολιτισμού. Για ένα μικρό διάστημα, πρωταγωνιστεί σε μια παράσταση με κείμενα του Μπρεχτ, που σκηνοθετεί ο Ζυλ Ντασσέν ("Συντροφιά με τον Μπρέχτ", 1978 στο Μπρόντγουεϊ).

Το 1980 πρωταγωνιστεί στο "Γλυκό πουλί της νιότης" του Τένεσι Ουίλιαμς, σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασσέν (και στο καινούργιο αυτό ανέβασμα, που έχει και πάλι μεγάλη επιτυχία, συμπρωταγωνιστής της είναι ο Γιάννης Φέρτης), και το καλοκαίρι ερμηνεύει την Κλυταιμνήστρα στην "Ορέστεια" που παρουσιάζει ο Κάρολος Κουν με το "Θέατρο Τέχνης" στην Επίδαυρο. Το κοίλο του αρχαίου θεάτρου γεμίζει ασφυκτικά.

Εκλέγεται και πάλι βουλευτής το 1981. Στις εκλογικές αναμετρήσεις που θα ακολουθήσουν (1985, Ιούνιος 1989, Νοέμβριος 1989, 1990 και 1993) είναι στο ψηφοδέλτιο των βουλευτών επικρατείας σε εκλόγιμη θέση. Η διεθνής ακτινοβολία της, της επιτρέπει να έρχεται σε επαφή με κορυφαίους ευρωπαίους ηγέτες (ανάμεσα στους οποίους και ο προσωπικός της φίλος Φρανσουά Μιτεράν) και να προβάλει τα εθνικά μας θέματα. Επιθυμία της, να επιβάλλει την Ελλάδα και να την κάνει σεβαστή παντού.

Όταν το ΠΑΣΟΚ κερδίζει τις εκλογές τον Οκτώβριο του 1981, η Μελίνα Μερκούρη ορίζεται Υπουργός Πολιτισμού και παραμένει στη θέση αυτή και τα οκτώ χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από το κόμμα.

Κατά τη διάρκεια της θητείας της θα φέρει, με τις πολιτικές της πρωτοβουλίες και τα πολιτικά της οράματα, τον πολιτισμό στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων. Θα εντυπωσιάσει με τη δημοκρατική διακυβέρνηση του υπουργείου της και με τον αέρα αλλαγής που θα πνεύσει στις σχέσεις της πολιτικής ηγεσίας με τους υπαλλήλους αλλά και στις σχέσεις των υπηρεσιών με τον πολίτη.

Ως Υπουργός εφάρμοσε μια έντονη εξωτερική πολιτιστική πολιτική. Οργάνωσε πολλές και σημαντικές εκθέσεις σε μουσεία του εξωτερικού, καθώς και εκδηλώσεις ουσίας. Συναντήθηκε με σπουδαίες προσωπικότητες όπως ο Λάνγκ, ο Αντρεότι, ο Γκένσερ, ο Πάλμε, ο Γκονζάλεθ, ο Πάπας, η Γκάντι, ο Μιτεράν κ.α. και διεκδίκησε μια εξέχουσα θέση για την Ελλάδα και τον πολιτισμό της. Το Υπουργείο Πολιτισμού λειτούργησε επί των ημερών της όσο ποτέ άλλοτε. Έκανε διάλογο με τους υπαλλήλους της και τις διευθύνσεις, θεωρώντας ότι αποδοτικός υπάλληλος είναι ο ευχαριστημένος υπάλληλος. Οι ξένες εφημερίδες παρακολουθούσαν την πορεία της ανελλιπώς.

Η Μελίνα Μερκούρη είχε χαράξει την πολιτική της στο υπουργείο εξαρχής και την ακολούθησε απαρέγκλιτα, φροντίζοντας για την σταδιακή υλοποίηση των πολλών και μεγάλων οραμάτων της.

Ένα από τα σημαντικότερα, υπήρξε η επιστροφή στην Ελλάδα των Μαρμάρων του Παρθενώνα, που σύλησε και απέσπασε τον προηγούμενο αιώνα ο λόρδος Έλγιν και που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο. Η ιδέα της επιστροφής των Μαρμάρων της γεννήθηκε κατά τη δεκαετία του ΄60, όταν, στα γυρίσματα της ταινίας "Φαίδρα", οι Βρετανοί ζήτησαν πληρωμή για να αφήσουν το ελληνικό συνεργείο να κινηματογραφήσει τα γλυπτά. ΄Έθεσε το θέμα επίσημα για πρώτη φορά ως Υπουργός Πολιτισμού τον Ιούλιο του 1982 στο Μεξικό, στη Διεθνή Διάσκεψη Υπουργών Πολιτισμού της UNESCO και δεν σταμάτησε να αγωνίζεται γι' αυτό μέχρι το θάνατό της. "Πρέπει να καταλάβετε τι σημαίνουν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα για μας", έλεγε. "Είναι το καμάρι μας. Είναι οι θυσίες μας. Είναι το υπέρτατο σύμβολο ευγένειας. Είναι φόρος τιμής στη δημοκρατική φιλοσοφία. Είναι η φιλοδοξία και το όνομά μας. Είναι η ουσία της ελληνικότητάς μας". Και " Αν με ρωτήσετε εάν θα ζω όταν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα επιστρέψουν στην Ελλάδα, σας λεω πως ναι, θα ζω. Αλλά κι αν ακόμη δεν ζω πια, θα ξαναγεννηθώ".

Δεν έπαυσε να επαναλαμβάνει ότι η Ελλάδα ζητούσε μόνο την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα και όχι και των άλλων αριστουργημάτων που βρίσκονται σε ξένα μουσεία. Κι αυτό επειδή τα Μάρμαρα του Παρθενώνα αποτελούν μέρος ενός μοναδικού μνημείου.

Για να υποβοηθηθεί το αίτημα της επιστροφής, συνέλαβε την ιδέα ενός νέου Μουσείου Ακροπόλεως και προκήρυξε διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό για την κατασκευή του, το 1989. Αποφάσισε να ενεργοποιήσει τον αρχαίο θεσμό των χορηγών, προκειμένου να δημιουργηθεί σύντομα το μουσείο αυτό και διοργάνωσε διάφορες εκδηλώσεις όπως οι συναυλίες των Μ. Ροστροπόβιτς, Β. Παπαθανασίου κ.α. Η δημιουργία του μουσείου θα προσέφερε τον κατάλληλο χώρο που χρειάζονται τα αριστουργηματικά γλυπτά για να εκτεθούν και θα αφαιρούσε κάθε επιχείρημα από εκείνους που αντιτίθενται στην επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα.

Παράλληλα, έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στις εργασίες αναστήλωσης των μνημείων της Ακρόπολης και στην ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. "Τα μνημεία" σημείωνε, "ως παράγοντες ακτινοβολίας του πολιτισμού μας, είναι πηγή κύρους για τη χώρα μας και βασικό έρεισμα για τον χειρισμό των εθνικών μας θεμάτων". Στον τομέα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, καθιέρωσε τη δωρεάν είσοδο των Ελλήνων πολιτών στα μουσεία και στους αρχαιολογικούς χώρους, στο πλαίσιο μιας προσπάθειας για την ευρύτερη παιδεία του λαού και ειδικά των νέων (προσπάθεια που σταμάτησε όμως αναγκαστικά λόγω σχετικών οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης).

Η Μελίνα Μερκούρη συνέλαβε την ιδέα και ανέθεσε τη μελέτη ενοποίησης των αρχαιολογικών χώρων της Αθήνας, την ενοποίηση δηλαδή του ιστορικού κέντρου της Αθήνας στον άξονα Ιερά Οδός - Πλάκα - Στύλοι Ολυμπίου Διός, για τη δημιουργία ενός αρχαιολογικού πάρκου. "Είναι επιτακτική ανάγκη, έλεγε, είναι χρέος της Ελλάδας να διασώσει την καρδιά της ιστορίας της, την καρδιά της Αθήνας, το ιστορικό της κέντρο, μ' ένα έργο που θα αλλάξει παντελώς την εικόνα και τη ζωή στο κέντρο της πόλης".

Στις 28 Νοεμβρίου του 1983 κάλεσε τους Υπουργούς Πολιτισμού της (τότε) Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας και τους έθεσε το ερώτημα : "Πως είναι δυνατόν μια κοινότητα που στερείται την πολιτιστική της διάσταση να μπορεί να αναπτυχθεί". Σημείωσε ακόμη πως ο πολιτισμός "είναι η ψυχή της κοινωνίας" και πως ο καθορισμός της ευρωπαϊκής ταυτότητας "βρίσκεται ακριβώς στο σεβασμό της ιδιαιτερότητας και στο να δημιουργήσουμε ένα παράδειγμα ζωντανό μέσα από ένα διάλογο των πολιτισμών της Ευρώπης. Η φωνή μας είναι καιρός να ακουστεί με την ίδια δύναμη όπως αυτή των τεχνοκρατών. Ο πολιτισμός, η τέχνη και η δημιουργία, δεν είναι λιγότερο σημαντικά από το εμπόριο, την οικονομία, την τεχνολογία".

Έτσι ξεκίνησε ο θεσμός των Πολιτιστικών Πρωτευουσών της Ευρώπης, που υλοποιήθηκε το 1985 με πρώτη Πολιτιστική Πρωτεύουσα την Αθήνα. Ο θεσμός των Πολιτιστικών Πρωτευουσών είναι σήμερα ο πιο σοβαρός και μεγάλος επίσημος πολιτιστικός θεσμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σήμερα, κάθε πολιτιστική πρωτεύουσα έχει ως βασική αρχή ότι ο θεσμός δεν είναι φεστιβάλ, αλλά τόπος για προβληματισμό, για ανταλλαγή ιδεών, για επικοινωνία πνευματικών ανθρώπων, καλλιτεχνών, επιστημόνων, που με τα έργα τους προωθούν την ευρωπαϊκή σκέψη.

Η Μελίνα συνέβαλε ιδιαίτερα στο να γίνει η Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης το 1997, μια πόλη που, όπως έλεγε, "έχει το χάρισμα, να πάρει και το χρίσμα". Συνέβαλε επίσης να παρουσιασθεί η λεηλασία της πολιτιστικής κληρονομιάς στην κατεχόμενη Κύπρο και να γιορταστεί στην Κύπρο ο μήνας ευρωπαϊκού πολιτισμού το 1994.

Ως Υπουργός Πολιτισμού θέλησε να διαφυλάξει και να προστατέψει το περιβάλλον και τον πολιτισμό του Αιγαίου αρχιπελάγους. Αυτής της μικρής θάλασσας με τον κολοσσιαίο πολιτισμό, που η δυναμική της οδήγησε στο θαύμα της κλασσικής Ελλάδας. Στόχος της ήταν να γίνουν θεματοφύλακες αυτής της ιδέας συγγραφείς, ποιητές, καλλιτέχνες, διανοούμενοι, πολιτικοί από όλο τον κόσμο. Το πρόγραμμα "Αιγαίο Αρχιπέλαγος" οργανώθηκε από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, με την υποστήριξη του υπουργείου Πολιτισμού, του υπουργείου Περιβάλλοντος Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων και του υπουργείου Αιγαίου. Σκοπός, να προβληθεί η συνέχεια του αιγαιοπελαγίτικου πολιτισμού για να επανορθωθεί μέσω της ακτινοβολίας του η περιβαλλοντολογική φθορά και για να γίνει το Αιγαίο σημείο αναφοράς και σύμβολο του πολιτισμού.

Η Μελίνα πίστευε στην πολιτιστική αποκέντρωση και αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που τόνισε τον Οκτώβριο του 1981, κατά την ανάληψη των καθηκόντων της στο Υπουργείο Πολιτισμού. Έτσι, δημιούργησε σε διάφορες πόλεις τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα. Ο θεσμός, που ιδρύθηκε από την ίδια το 1983, είχε σαν σκοπό την πραγματοποίηση ενός ευρύτατου θεατρικού πολυκεντρισμού με κέντρα τις πόλεις της χώρας και φορείς τους δήμους ή τις ενώσεις των δήμων και των κοινοτήτων, για την ανάπτυξη και διάδοση του θεάτρου στην περιφέρεια. Προϋποθέτει την ενεργό συμμετοχή των τοπικών πολιτιστικών φορέων και υπήρξε ένα πολιτικό όραμα, που πάντρευε την ευαισθησία της Μελίνας για την τέχνη, με έννοιες πολιτικές. Τα ίδια τα θέατρα έγιναν ένα κέντρο επικοινωνίας και εκδήλωσης ενδιαφέροντος από τους πολίτες μέσα στην πόλη.

Ελάχιστες μόνο μέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων της, η Μελίνα δηλώνει ότι ο πολιτισμός και το σχολείο πρέπει να συνδεθούν άρρηκτα. Όχι μόνο με τη διδασκαλία των καλών τεχνών, αλλά με τρόπους διείσδυσης του πολιτισμού στο σύνολο της σχολικής εμπειρίας, για να έρθουν τα παιδιά σε επαφή με τον πολιτισμό από πολύ νεαρή ηλικία. Το πρόγραμμα Μελίνα - Εκπαίδευση και Πολιτισμός είναι μια πειραματική προσπάθεια που αναφέρεται σταδιακά σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Στόχος της Μελίνας, ήταν το πρόγραμμα αυτό να πάρει ευρωπαϊκή διάσταση. Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται ήδη στη διαδικασία παρουσίασης ενός προγράμματος που θα φέρει το όνομα της Μελίνας Μερκούρη, για ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα δίνει έμφαση στα πολιτιστικά θέματα και θα έχει βαθιά επίδραση στην κοινωνία.

Το 1990 ήταν υποψήφια στις Δημοτικές εκλογές για το Δήμο Αθηναίων. Έχασε στις εκλογές από τον Αντώνη Τρίτση και της στοίχισε. Το 1992 εμφανίστηκε στην Όπερα "Πυλάδης" των Κουρουπού - Χειμωνά, σε σκηνοθεσία Δ. Φωτόπουλου, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Ερμήνευσε το ρόλο της Κλυταιμνήστρας.

Μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του Οκτωβρίου 1993, η Μελίνα Μερκούρη επανήλθε στο υπουργείο Πολιτισμού. Στη διάρκεια της σύντομης δεύτερης θητείας της ονειρεύτηκε και προσπάθησε να υλοποιήσει το πρόγραμμα "Αιγαίο - Αρχιπέλαγος", καθώς και το πρόγραμμα "Εκπαίδευση και Πολιτισμός".

Έφυγε στις 6 Μαρτίου 1994, στο νοσοκομείο "Μεμόριαλ" της Νέας Υόρκης και κηδεύτηκε στις 10 Μαρτίου με τιμές Πρωθυπουργού. Η κηδεία της ήταν πάνδημη.

Η Μελίνα Μερκούρη υπήρξε η πλέον διάσημη και προβεβλημένη προσωπικότητα της Ελλάδας. Πορτραίτα της γυρίστηκαν από τηλεοπτικούς σταθμούς σε ολόκληρο τον κόσμο και περιελάμβαναν, συνεντεύξεις της για τον πολιτισμό, για εθνικά θέματα και κυρίως για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα. Τιμήθηκε με μετάλλια και διακρίσεις από πολλούς αρχηγούς κρατών, πανεπιστήμια (Βοστόνη, Οξφόρδη κ.α) διεθνείς οργανισμούς (Unesco κ.α) οργανώσεις, αλλά και από δήμους ολόκληρης της χώρας για την κοινά παραδεκτή προσφορά της στην τέχνη, στον πολιτισμό, στο κοινωνικό σύνολο. Γιατί η Μελίνα Μερκούρη ήταν η αγαπημένη του ελληνικού λαού. Και σήμερα, δεν είναι μια ανάμνηση, είναι καθημερινά μαζί μας.

ΟΜΑΔΑ ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ ΠΑΣΚ ΣΤΗΡΙΞΗ ΟΛΟΗΜΕΡΟΥ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ

ΟΜΑΔΑ ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ ΠΑΣΚ
ΣΤΗΡΙΞΗ ΟΛΟΗΜΕΡΟΥ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ


Το Ολοήμερο Νηπιαγωγείο αποτελεί έναν από τους πλέον σημαντικούς θεσμούς της Πρωτ/θμιας Εκπ/σης, που αγκαλιάστηκε με ιδιαίτερη χαρά από γονείς (ιδιαίτερα εργαζόμενους) και εκπαιδευτικούς (διορισμός νηπιαγωγών ,διεύρυνση ωραρίου με περισσότερες δραστηριότητες) .

Η ίδρυσή του ανταποκρίνεται στις σύγχρονες εκπαιδευτικές και κοινωνικές ανάγκες εξασφαλίζοντας ίσες ευκαιρίες για τα παιδιά στην εκπαίδευση ενισχύοντας συγχρόνως το ρόλο της κρατικής μέριμνας με στόχο τη μείωση των μορφωτικών και κοινωνικών ανισοτήτων.
Η επιτυχία του προγράμματος στηρίζεται στη συνεργασία των νηπιαγωγών σε μια ενιαία γραμμή δράσης. Το ημερήσιο πρόγραμμα είναι ενιαίο και οι δραστηριότητες που πραγματοποιούνται έχουν συνέχεια και συνάφεια.
Πιστεύουμε ότι η πρόωρη αποχώρηση των νηπίων με την καθιέρωση ενδιάμεσης ώρας αποχώρησης το διάστημα από 13:45 – 14:00(την οποία προωθεί το Υπουργείο με απόφαση του Αριθ. Πρωτ. Φ.32/339 /124196 /Γ1) αποδυναμώνει και αλλοιώνει τον χαρακτήρα και το ρόλο του ολοήμερου νηπιαγωγείου.
Το Ολοήμερο Νηπιαγωγείο αποτελεί έναν τύπο σχολείου που πρέπει όλοι να διαφυλάξουμε και να αναβαθμίσουμε, έχοντας πάντα ως πρώτο μέλημά μας το παιδί. Θεωρούμε πως σε μια πολιτεία κοινωνικά και εκπαιδευτικά ευαισθητοποιημένη, δεν πρέπει να θυσιάζονται όλα στο βωμό της αγοράς εργασίας.
Το σύγχρονο σκηνικό της ρευστότητας και της συνεχούς αλλαγής κάνει όσο ποτέ άλλοτε επιτακτική την ανάγκη διαμόρφωσης μιας σοβαρής και μακρόπνοης εκπαιδευτικής πολιτικής, προσαρμοσμένης στα σύγχρονα δεδομένα. Απαιτείται αγώνας για τη διασφάλιση της ποιότητας στην εκπαίδευση με την διαμόρφωση συγκεκριμένης πολιτικής, με σχεδιασμούς σε βάθος χρόνου και με ενίσχυση θεσμών όπως το ολοήμερο, που διασφαλίζουν την ποιότητα στην εκπαίδευση προωθώντας στάσεις, δεξιότητες και συμπεριφορές .
Το νηπιαγωγείο είναι μια μοναδική χρονική περίοδος στη ζωή του κάθε παιδιού ,με το δικό του πρόγραμμα ,στόχους και πρακτικές και είναι απαραίτητο να αντιμετωπίζεται με τρόπο ξεχωριστό ,ανάλογο με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ηλικίας. Η ευθύνη που έχει το Υπουργείο για την ενίσχυση ή τη διάλυση του ολοήμερου νηπιαγωγείου είναι τεράστια.
Εμείς οι νηπιαγωγοί με όραμα στην εκπαίδευση υποστηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις ιδιαίτερα σε μια εποχή κατάρρευσης αξιών και θεσμών την ενίσχυση του θεσμού του ολοήμερου και διεκδικούμε :
• Καμία αλλαγή στο ωράριο λειτουργίας του ολοήμερου νηπιαγωγείου.
• Κατάλληλες υποδομές και πρόσληψη βοηθητικού προσωπικού
• Θεσμοθέτηση του ωραρίου των νηπιαγωγών.
• Υπευθυνότητα στον προγραμματισμό, την οργάνωση και την ενίσχυση του δημόσιου δωρεάν σχολείου.
• Διορισμό επαρκή αριθμού νηπιαγωγών για τη λειτουργία Νηπιαγωγείων διευρυμένου ωραρίου.


Από την ΠΑΣΚ



Πληροφορίες Βέτα Κορωναίου

Απάντηση της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ για την Ανακοίνωση της ΓΑΔΑ

Μόνο έκπληξη και οργή μας προκαλεί η σημερινή ανακοίνωση της ΓΑΔΑ για την απαγόρευση  δημοσίων υπαίθριων συναθροίσεων και πορειών σε περιοχές της Αττικής την Τρίτη 09/10/2012.

Πρέπει να γίνει κατανοητό προς όλους τους υπευθύνους ότι το δικαίωμα συνάθροισης και διαδήλωσης είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο για κάθε πολίτη σε ένα δημοκρατικό και ευνομούμενο κράτος.

Διανύουμε την δυσκολότερη ίσως περίοδο στην μεταπολιτευτική Ελλάδα, όπου κατ’ εξακολούθηση θίγονται και περιστέλλονται δικαιώματα σε όλους τους τομείς.

Η σημερινή απόφαση αποτελεί πρόκληση προς τους θεσμούς της Δημοκρατίας.

Η ελάχιστη απαίτηση μας είναι η άμεση απόσυρση της απόφασης.

ΑΦΗΣΤΕ ΚΥΡΙΕ ΠΕΠΟΝΗ ΤΑ ΦΡΟΥ ΦΡΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΩΜΑΤΑ

ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΝΤΑΖΗΣ: "Ο ΜΕΓΙΣΤΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΠΕΠΟΝΗΣ ΑΠΟΦΑΝΘΗΚΕ ΟΤΙ Η ΛΙΣΤΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΙΜΗ... ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ ΜΕΓΙΣΤΕ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΥ... (ΘΥΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΠΟΥ ΔΗΛΩΝΕ ΠΡΙΝ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΟΤΙ Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΠΑΡΑΚΩΛΥΕΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΕΤΡΕΧΕ ΝΑ ΤΟ ΜΑΖΕΨΕΙ)... ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΩΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΝΤΙ ΝΑ ΔΙΝΕΤΕ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΩΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΤΑ ΕΞΗΣ ΑΠΛΑ
 

1. ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΤΕ ΑΜΕΣΑ ΣΤΗ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΛΙΣΤΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΤΡΕΝΑΡΕΤΕ... ΟΣΟ ΜΕΝΕΙ ΑΝΑΞΙΟΠΟΙΗΤΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ, ΠΟΥ ΕΙΣΤΕ ΑΡΜΟΔΙΟΣ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ ΣΚΙΕΣ. ΤΕΡΜΑ ΛΟΙΠΟΝ ΤΑ ΣΟΟΥ ΚΥΡΙΕ ΠΕΠΟΝΗ... ΤΗ ΛΙΣΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ!!!!!!! ΔΕΝ ΘΑ ΡΙΧΝΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΝΕΡΟ ΣΤΟ ΜΥΛΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ...ΑΛΛΙΩΣ ΠΑΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΕΙΣ ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙΑ...
 

2. ΝΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΘΕΙΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΘΕΙ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΚΚΡΕΜΕΙΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ, ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ... ΜΗΠ

ΩΣ ΚΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΦΤΑΙΕΙ Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ???? ΣΕ ΛΙΓΟ ΘΑ ΜΑΣ ΠΕΙΤΕ ΟΤΙ ΚΑΙ Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΑΝΟΙΞΕ ΤΗΝ ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ...ΑΛΛΑ ΞΕΧΑΣΑ... ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΚΗ ΑΛΛΗΛΛΕΓΓΥΗ... ΛΙΓΟ ΝΤΡΟΠΗ ΔΕΝ ΒΛΑΠΤΕΙ..

 

Υ.Γ. ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ ΟΤΙ Η ΧΩΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΘΕΛΕΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ. ΘΕΛΕΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ. ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΡΗΞΗ ΜΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ, ΤΗΣ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ, ΤΟΥΣ ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΕΣ ΚΑΙ ΟΛΙΓΑΡΧΕΣ, ΤΟ ΣΑΠΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΤΟΥ (ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΝΝΟΩ ΜΟΝΟ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ). ΘΕΛΕΙ ΝΕΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ. ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΧΑΙΔΕΜΑΤΑ ΑΥΤΙΩΝ, ΩΡΑΙΑ ΚΑΙ ΠΑΧΙΑ ΛΟΓΙΑ, ΣΟΟΥ ΛΑΙΚΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΤΑΣ...ΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ ΚΥΡΙΕ ΠΕΠΟΝΗ ΚΑΙ ΝΑ ΑΦΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΡΟΥΦΡΟΥ ΚΑΙ ΑΡΩΜΑΤΑ... ΑΥΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ..."

Ανακοίνωση της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ EΥΒΟΙΑΣ για την Πανελλαδική Απεργία

Οι τελευταίες εξελίξεις στο επίπεδο της οικονομίας και των νέων μέτρων που λαμβάνει η Κυβέρνηση μόνο προβληματισμό και ανασφάλεια γεμίζουν τον Ελληνικό λαό και ιδιαίτερα την Νέα Γενιά.

Τα νέα μέτρα, φέρνουν εκ νέου αλλαγές επώδυνες και σηματοδοτούν αφαίρεση δικαιωμάτων και διεκδικήσεων πολλών δεκαετιών.

Δικαιώματα, που για ακόμη μία φορά επισημαίνουμε, η ίδια η Παράταξή μας, το ΠΑΣΟΚ, θεσμοθέτησε για τον ελληνικό λαό. Οδηγούν σε θυσίες, σε πολλές περιπτώσεις οριζόντιες και άδικες, χωρίς μάλιστα να έχει διατυπωθεί μια εναλλακτική στρατηγική από την κυβέρνηση, πράγμα που όχι μόνο δεν απαλύνει τις ανησυχίες αλλά εντείνει την ανησυχία στις τάξεις των λαϊκών στρωμάτων.

Ο κ. Σαμαράς, αφού είδε τα πολυδιαφημισμένα του «ισοδύναμα», με τα οποία θα σφράγιζε το τέλος της κρίσης, να πηγαίνουν «περίπατο», άλλαξε άρδην τακτική. Ενδυόμενος το μανδύα του υπεύθυνου Πρωθυπουργού, επιχειρεί να πείσει ότι τα μέτρα αυτά είναι τα τελευταία, ενώ στέκεται μοιρολατρικά απέναντι στις λογικές της τρόικα. Αναρωτιόμαστε. Με ποιο σχέδιο; Με ποια στρατηγική; Με ποια διαπραγμάτευση; Με ποιες μεταρρυθμίσεις και αλλαγές προς όφελος του ελληνικού Λαού;
Ιδίως η Νέα Γενιά βλέπει να δυσχεραίνεται τόσο η εύρεση εργασίας όσο και η διατήρηση της θέσης εργασίας. Βιώνει την εργασιακή ανασφάλεια, την εργοδοτική αυθαιρεσία και την έλλειψη προοπτικής Κοινωνικής Ασφάλισης. Ο Νέος άνθρωπος νιώθει αδυναμία να χτίσει τη ζωή του με ασφάλεια και αισιοδοξία για το μέλλον.

Ως Νεολαία ΠΑΣΟΚ θεωρούμε ότι η υπέρβαση της Κρίσης θα γίνει πραγματικότητα, όχι μόνο εξασφαλίζοντας δημοσιονομική εξυγίανση, αλλά, κυρίως, την κοινωνική συνοχή. Αυτό προϋποθέτει την ύπαρξη και την υλοποίηση ενός παραγωγικού αναπτυξιακού σχεδίου της Χώρας, που θα συμφωνηθεί από το σύνολο των κοινωνικών εταίρων. Ενός σχεδίου που θα διασφαλίζει δίκαιη κατανομή των βαρών για την υλοποίησή του, και κατ’ επέκταση και των ωφελειών που θα προκύψουν από την επιτυχία του.

Η επένδυση στη Γνώση, στο τεράστιο επιστημονικό δυναμικό τηςπατρίδας μας, στην Κατάρτιση, η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας (ιδίως στους νέους ανθρώπους), η καταπολέμηση της γραφειοκρατίας, η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και όλων αυτών που κερδίζουν από στρεβλώσεις της αγοράς, του «αεριτζίδικου» κεφαλαίου και της κλειστής «κάστας» ολιγαρχικής νοοτροπίας που λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα, πρέπει να αποτελέσουν τις πρώτες προτεραιότητες της Κυβέρνησης σε αυτή την Κρίση.

Παράλληλα είναι κάτι περισσότερο από απαραίτητη η εκπόνηση μιας ενιαίας πολιτικής σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, που θα θέτει τηναναγκαιότητα μιας άλλης Πολιτικής. Η πολιτική αυτή θα προτάσσει την Ευρώπη των λαών και όχι την Ευρώπη των οικονομικών μονοπωλίων. Ένας δρόμος κοινωνικής συνοχής και δικαιοσύνης, δίκαιης κατανομής των βαρών και του πλούτου, αλληλεγγύης, ευημερίας και ασφάλειας.

Λέμε Ναι σε μία πολιτική χάραξη εξόδου από την κρίση που θα περιλαμβάνει:
•Κοινωνική συμφωνία για την ριζική παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με τον δημόσιο χαρακτήρα να είναι σταθερός, ισχυρός, παρεμβατικός.
•Εκσυγχρονισμό του Δημοσίου Τομέα
•Εξυγίανση του Ιδιωτικού τομέα, ιδίως του μέρους εκείνου που συστηματικά λειτουργεί παρασιτικά και κρατικοδίαιτα.
•Μακροπρόθεσμη στρατηγική αναδιαμόρφωσης προτύπων (επιχειρηματικού, καταναλωτικού, εργασιακού)
•Σαφή στρατηγική σε διεθνές επίπεδο που θα διασφαλίζει την αξιοπρέπεια της πατρίδας μας και την υπερηφάνεια του Ελληνικού Λαού.
Λέμε Όχι σε πολιτικές που θα οδηγούν:
•Σε οριζόντιες περικοπές και νέα φοροεισπρακτικά μέτρα που πλήττουν κατά βάση τα λαϊκά στρώματα και την Νέα Γενιά και είναι κοινωνικά άδικες και δυσανάλογες
•Σε πολιτικές που λειτουργούν διαλυτικά στον κοινωνικό ιστό.
•Στην πλήρη απουσία του Δημοσίου από στρατηγικής σημασίας τομείς όπως είναι η Ενέργεια, οι Μεταφορές, οι Επικοινωνίες και οι Φυσικοί πόροι.

Όσον αφορά τις απαιτήσεις των δανειστών μας, θεωρούμε ότι θέτουν ένα αδυσώπητο και συνάμα εκβιαστικό δίλημμα στον Ελληνικό Λαό. Από τη μία έχουμε την προοπτική της άμεσης χρεοκοπίας, της παύσης πληρωμών και της πτώχευσης της χώρας. Από την άλλη έχουμε ένα προτεινόμενο πρόγραμμα, που φαίνεται απλά να καθυστερεί την πορεία προς τη χρεοκοπία και την πτώχευση.

Η Νεολαία ΠΑΣΟΚ, ως ζωντανό κομμάτι της Νέας Γενιάς της πατρίδας μας απαντά ΟΧΙ στο δίλημμα.

Η απάντηση, επαναλαμβάνουμε, είναι η διαπραγμάτευση στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο με τους εταίρους μας, η οικοδόμηση συμμαχιών σε ευρωπαϊκό και διεθνές πλαίσιο, ώστε να καταστεί βιώσιμη η Ελλάδα και ο Ελληνικός Λαός.

Η Νεολαία ΠΑΣΟΚ, οι Νέοι Σοσιαλιστές, θα είμαστε ειρηνικά συμμέτοχοι σε κάθε κοινωνική διεργασία, αλλά και σε κάθε κοινωνική κινητοποίηση. Είναι κάτι περισσότερο από αναγκαίο να σταλεί ισχυρό μήνυμα και προς την Ελληνική Κυβέρνηση και την Ευρωπαϊκή Ένωση, ότι απαιτείται άλλος δρόμος για την υπέρβαση της Κρίσης.

Για την Νεολαία ΠΑΣΟΚ Ευβοίας

Ο Γραμματέας Χαράλαμπος Καραβάς

3 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 38ΝΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ

Οι βασικές αρχές πάνω στις οποίες ο Ανδρέας Παπανδρέου ίδρυσε το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα σήμερα 38 χρόνια μετα είναι επίκαιρες όσο ποτε…..

 

Η αναδρομή στις ιδέες και στα πιστεύω του Ανδρέα Παπανδρέου αλλά και στο όραμα για την Ελλάδα που προσπάθησε να δημιουργήσει, αποτελεί πυξίδα για το πολιτικό σύστημα και ελπίδα για τον Λαό.

 

Η υπεράσπιση και ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, η προστασία των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, η κοινωνική δικαιοσύνη και η δίκαιη αναδιανομή του πλούτου, ο ρυθμιστικός και επιτελικός ρόλος του .....

κράτους στην ανάπτυξη και την απασχόληση, πρέπει να αποτελούν τα πρώτα θέματα στην ατζέντα των προοδευτικών και σοσιαλιστικών δυνάμεων σε όλο τον κόσμο.

 

Η φετινή επέτειος συμπίπτει και με μια δύσκολη πέρίοδο για την Παράταξη μας, το ΠΑΣΟΚ, που μετά από δύο μεγάλες ήττες, καλείται να επανασυνδεθεί με την παραδοσιακή κοινωνική του συμμαχία, που το οδήγησε στην πρωτοκαθεδρία των πολιτικών πραγμάτων της πατρίδας μας. Τους Νέους, τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους αγρότες, τους επαγγελματίες, τις παραγωγικές επιχειρήσεις. Καλείται σε ένα νέο «συμβόλαιο με το Λαό», αντίστοιχο με αυτό του Ανδρέα Παπανδρέου στην ιστορική μας νίκη, το 1981

 

Η Νεολαία ΠΑΣΟΚ Ευβοιας , γαλουχημένη από το όραμά της ιστορικης διακήρυξης 3 του σεπτεμβρη θα συνεχισει τη μάχη για μία κοινωνία ισότητας, δικαιοσύνης και ευημερίας στην οποία η Νέα Γενιά θα πρωταγωνιστεί, αγωνιζόμενη για ένα καλύτερο αύριο, σε μία δίκαιη κοινωνία για ένα ανθρώπινο κράτος.