Η βία εναντίον των γυναικών είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το οποίο αντί να εκλείπει διαρκώς αυξάνεται.
Η κακοποίηση των γυναικών δεν έχει σύνορα. Είναι διαδεδομένη και εντοπίζεται σε όλες τις κοινωνικές τάξεις, ανεξάρτητα από την κουλτούρα, τον πολιτισμό, το επίπεδο ανάπτυξης, την πολιτική σταθερότητα και τη θρησκεία.
Σε δυτικού τύπου κοινωνίες, η ισότητα των δύο φύλων θεωρείται αυτονόητη και κατοχυρωμένη. Στην πράξη όμως, κατάλοιπα της ιστορικής ανισότητας που υπήρχε στις σχέσεις ισχύος μεταξύ των δυο φύλων και των διακρίσεων κατά των γυναικών, ενδυναμώνουν τη θέληση της κυριαρχίας των ανδρών επί των γυναικών. Ένας τρόπος άσκησης της κυριαρχίας αυτής είναι η βία.
Η βία που ασκείται στις γυναίκες σήμερα δεν είναι μόνο “ορατή”, όπως η σωματική κακοποίηση, η έκτρωση χωρίς τη θέληση της γυναίκας, ο ξυλοδαρμός και ο βιασμός, αλλά υπάρχουν και η “μη ορατές” μορφές βίας, η ψυχολογική και οικονομική κακοποίηση, όπως η έλλειψη πρόσβασης σε ιατρική περίθαλψη, ο εξαναγκαστικός υποσιτισμός, η στέρηση της εκπαίδευσης, η καταναγκαστική εργασία, ο εξαναγκασμός σε πορνεία κ.α.
Το φαινόμενο έχει διεθνή διάσταση. Είναι μια παγκόσμια επιδημία. Τουλάχιστον μία στις τρεις γυναίκες έχει υπάρξει θύμα σεξουαλικής βίας, σωματικής κακοποίησης και βιασμού. Τις περισσότερες φορές, η κακοποίηση γίνεται εντός του οικογενειακού περιβάλλοντος. Η ενδο-οικογενειακή βία είναι από τις πιο σκληρές μορφές βίας γιατί διαπράττεται από οικείο πρόσωπο, από μέλος της ίδιας της οικογένειας. Ο βιασμός από τον σύζυγο και η σεξουαλική κακοποίηση σε αρκετές χώρες δεν λογίζεται ως αδίκημα.
Στην Ελλάδα, έρευνες απέδειξαν ότι η βία εναντίον των γυναικών έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και το πρόβλημα είναι πιο σοβαρό από ποτέ. Τις περισσότερες φορές οι γυναίκες – θύματα ενδο-οικογενειακής βίας δεν καταγγέλλουν το γεγονός, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να “προστατέψουν” την οικογένεια από τη δημοσιοποίηση του προβλήματος, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που αυτοενοχοποιούνται ή αγνοούν ότι η ψυχολογική και οικονομική βία που τους ασκείται αποτελεί καταχρηστική συμπεριφορά και καταπάτηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων τους.
Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Ισότητας, από τις γυναίκες που απευθύνθηκαν σε συμβουλευτικά κέντρα, το 67% ήταν θύματα ενδο-οικογενειακής βίας, εκ των οποίων το 81% κακοποιήθηκε από τον ίδιο το σύζυγο. Σύμφωνα με έρευνα από το Πάντειο Πανεπιστήμιο σχετικά με το βιασμό, εκτιμάτε ότι τα θύματα ανέρχονται στα 4500 ετησίως, ενώ το 36,5% είναι ανήλικες γυναίκες. Από αυτούς τους βιασμούς, οι 270 γίνονται γνωστοί στην αστυνομία, οι 183 καταλήγουν σε σύλληψη κάποιου υπόπτου, οι 47 φτάνουν στο ακροατήριο, οι 20 καταλήγουν σε καταδικαστική απόφαση και τελικά σε λιγότερους από 10 βιασμούς η στερητική της ελευθερίας ποινή που επιβάλλεται στο δράστη είναι μεγαλύτερη από 5 χρόνια. Σε ότι αφορά τον συζυγικό βιασμό, στην Ελλάδα δεν αποτελεί ιδιαίτερο αδίκημα και ούτε υπάρχει σχετική νομολογία των Δικαστηρίων. Το ίδιο συμβαίνει και για την περίπτωση άσκησης ψυχολογικής βίας μέσα στην οικογένεια.
Η βία εναντίον των γυναικών απασχολεί σημαντικά και τον τομέα της υγείας. Η κακοποίηση και η σωματική βλάβη, οδηγεί σε χρόνιες παθήσεις, σε κινητικά προβλήματα και αυξάνει τον αριθμό των αναπήρων. Πολλές γυναίκες ψάχνουν να βρουν διέξοδο από τα προβλήματα τους μέσα από τα ναρκωτικά ή τον αλκοολισμό. Ο βιασμός αυξάνει σημαντικά τις πιθανότητες για ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, έκτρωση και για σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, που συνήθως διαδράμουν άνευ συμπτωμάτων, αλλά προκαλούν στειρότητα και AIDS.
Η κακοποίηση και η καταπίεση των γυναικών είναι γέννημα της ίδιας της κοινωνίας. Είναι επιτακτική η ανάγκη να ληφθούν άμεσα μέτρα για την ευαισθητοποίηση και συνειδητοποίηση του προβλήματος από τους πολίτες και για την καταπολέμηση του ίδιου του φαινόμενου. Η Νεολαία ΠΑ.ΣΟ.Κ. αντιδρά και προτείνει:
Να κατατεθεί άμεσα νομοσχέδιο προς ψήφιση στη Βουλή που να ποινικοποιεί την ενδο- οικογενειακή βία.
Τη δημιουργία νέων προγραμμάτων και ρυθμίσεων για την επανένταξη και την προστασία των θυμάτων της παράνομης διακίνησης και εμπορίας (trafficking).
Ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των πολιτών μέσα από φορείς όπως τα σχολεία, τα ΜΜΕ κ.α.
Στήριξη και ενίσχυση των ειδικών υπηρεσιών που απευθύνονται σε γυναίκες – θύματα βίας. Επέκταση των κοινωνικών υποδομών με τη λειτουργία Κέντρων Κακοποιημένων Γυναικών και ξενώνων για γυναίκες θύματα κακοποίησης και βίας σε όλες τις πρωτεύουσες των νομών της χώρας μας καθώς και τη λειτουργία Κέντρων για θύματα βιασμών. Σχετική οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης προβλέπει τη λειτουργία Κέντρων Κακοποιημένων Γυναικών ανά 10000 κατοίκους σε κάθε χώρα.
Στελέχωση και εκπαίδευση των εργαζομένων των κρατικών νοσοκομείων, κέντρων υγείας και ψυχικής υγείας, ώστε να αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά τέτοιου είδους περιστατικά.
Η υποστήριξη των γυναικών και η εξάλειψη της βίας είναι υπόθεση όλων μας.
Σπάστε τη Σιωπή – Καμία ανοχή στη βία κατά των γυναικών।
ΤΣΑΤΣΑΝΗ ΕΒΙΝΑ
ΜΕΛΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου