Το 2006 εφαρμόστηκε για πρώτη φορά ο νόμος της Νέας Δημοκρατίας, σύμφωνα με τον οποίο για να εισαχθεί κάποιος στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, θα πρέπει ο μέσος όρος του να είναι πάνω από 10. Είναι εύκολα αντιληπτό λοιπόν, ότι κάποιοι νέοι δεν θα έχουν τη δυνατότητα να εισαχθούν στην Δημόσια Εκπαίδευση την οποία μέχρι και πριν την εφαρμογή είχαν. Καθίσταται εμφανές, ότι ο νόμος αυτός της κυβέρνησης στερεί από τους νέους το δικαίωμα της γνώσης και το αναφαίρετο δικαίωμα να σπουδάσουν και να μορφωθούν, σε μια πρωτοφανή προσπάθεια διαχωρισμού τους σε ικανούς και ανίκανους να σπουδάσουν, σε μορφωμένους και αμόρφωτους.
Την ίδια στιγμή μάλιστα η κυβέρνηση εθελοτυφλεί μπροστά στην πραγματικότητα του Λυκείου με μια Παιδεία που υποβαθμίζεται ποιοτικά συνεχώς, εκεί που οι μαθητές είναι απλά υποψήφιοι εξετάσεων, εκεί που το ζητούμενο δεν είναι η μόρφωση αλλά η βαθμοθηρία και εκεί που η αποστήθιση υπερισχύει της κριτικής σκέψης. Η πραγματικότητα, επίσης, αποκαλύπτει πως λόγω της υποβαθμισμένης ποιοτικά δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, οι γονείς αναγκάζονται να δαπανούν μεγάλα ποσά σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια για την μόρφωση των παιδιών τους. Είναι προφανές ότι μετά την εφαρμογή του νόμου, τα παιδιά των οικονομικά ευπορότερων οικογενειών έχουν περισσότερες πιθανότητες να εισαχθούν στην ανώτατη και τεχνολογική εκπαίδευση. Επομένως η ρύθμιση αποτελεί ένα σημαντικό και άδικο εμπόδιο για τα παιδιά οικογενειών των οποίων η οικονομική κατάσταση δεν είναι καλή και πλέον αναφερόμαστε σε μία σκληρά ταξική Παιδεία.
Ο σημαντικότερος όμως λόγος για την εφαρμογή αυτής της κυβερνητικής πολιτικής, είναι να ανοίξει ο δρόμος για την εδραίωση της ιδιωτικής εκπαίδευσης στην χώρα μας. Κλείνοντας συνειδητά τον δρόμο προς τα δημόσια Ιδρύματα, είναι λογικό οι νέοι που θα αποκλείονται από αυτά να αναζητούν άλλο δρόμο ώστε να έχουν πρόσβαση στη γνώση (που το Κράτους δεν τους παρέχει). Και αυτός ο δρόμος στην Ελλάδα μέχρι στιγμής είναι τα Κ.Ε.Σ. και τα παραρτήματα ξένων κολλεγίων. Αναγκάζει λοιπόν η ίδια η κυβέρνηση τους νέους να στραφούν στα διάφορα αμφιβόλου ποιότητας Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών των οποίων τα διπλώματα θέλει να εξισώσει με αυτά των ελληνικών Πανεπιστημίων, αναγνωρίζοντάς τους επαγγελματικά δικαιώματα, είτε στα διάφορα παραρτήματα ξένων κολλεγίων είτε ακόμα και στα ίδια κολλέγια στο εξωτερικό.
Η πολιτική αυτή ανοίγει διάπλατα τις πόρτες ώστε η Παιδεία στην χώρα μας να αποκτήσει ιδιωτικοοικονομικά χαρακτηριστικά। Εμπαίζει τους νέους που φοιτούν στην Ελλάδα, καθώς σε άλλες περιπτώσεις αμφισβητεί και υποβαθμίζει την αξία των πτυχίων τους και σε άλλες τους κρατά ομήρους με ψηφοθηρικούς χειρισμούς, υποσχόμενη ένα «καλύτερο» μέλλον। Η πολιτική αυτή πρέπει να καταδικαστεί από το σύνολο των νέων που υπερασπίζονται την Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία, που απαιτούν πτυχία με αξία, που απορρίπτουν τις λύσεις κερδοσκοπίας και εκμετάλλευσης σε όλες τις βαθμίδες τις εκπαίδευσης. Το δικαίωμα της πρόσβασης στη γνώση για όλους ισότιμα είναι αδιαπραγμάτευτο. Για μια Παιδεία χωρίς αποκλεισμούς, με ίσες ευκαιρίες και ίσες δυνατότητες
ΠΙΤΕΡΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΜΕΛΟΣ ΝΕΟΛΑΙΣ ΤΟ ΚΥΜΗΣ
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΠΑΣΠ ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΟΥ(ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου